ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းရွိတယ္။အဲဒီၾကယ္ကေလးနဲ႔အတူတူ ၾကယ္မ်ားစြာ
မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္က ေအးေအးျမျမ လမင္းႀကီးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ဟုတ္
ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္က ေအးေအးျမျမလမင္းႀကီး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ။
လမင္းဆိုတာ အနစ္နာခံရင္း တစ္ခါတစ္ခါေမွာင္မိုက္ျခင္းေတြနဲ႔ အလင္းငတ္တတ္တယ္
ဆိုတာကို ၾကယ္ကေလးအားေျပာျပေတာ့ ၾကယ္ကေလးက''သူ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီၿပီး
လင္းေပးမွာေပါ့ အကိုရယ္''တဲ့။ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လမင္းျဖစ္လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။အားတက္မိတယ္။ရည္မွန္္းခ်က္ေတြခိုင္မာလာတယ္။ကၽြန္ေတာ္
ပို၍ႀကိဳးစားေနမိတယ္။ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကယ္ကေလးရွိေနၿပီေလ။ကၽြန္ေတာ္ေမွာင္သြား
ပါေစ ကၽြန္ေတာ့္မွာၾကယ္ကေလးရွိတယ္ဆိုတဲ့
အသိနဲ႔ အလင္းမေပ်ာက္ေအာင္ ဆက္
ေလွ်ာက္ေနမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိတယ္။
ၾကယ္ကေလးကေျပာတယ္။''အစ္ကိုရယ္ ၾကယ္ကေလးက ကမၻာျခားေနေပမယ့္ အစ္
ကို႔အနားမွာပဲ လင္းေနတာ ''တဲ့။ကၽြန္ေတာ္ ပို၍ပို၍ယံုၾကည္လာတယ္။ၾကယ္ကေလး
ကလည္း တကယ္ပဲခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။သူက ေအးေအးေႏြးေႏြးေလးရယ္။ကၽြန္္
ေတာ္ၾကယ္ကေလးကို တိုးတိုးၿပီးျမတ္ႏိုးလာေနမိတယ္။ၾကယ္ကေလးေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္
ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမွာင္မိုက္ေတာ့ဘူး။
တကယ္ပါ။ၾကယ္ကေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုကူညီၿပီး လင္းလင္းမလင္းလင္းပါ။ၾကယ္က
ေလးေၾကာင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပိုမိုကာလင္းေနပါတယ္။
ၾကယ္ကေလးေရ.......
ၾကယ္ကေလးေၾကာင့္ လမင္းေပ်ာ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ၾကယ္ကေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္လက္ေဆာင္ေလးေပးပါရေစ ေကာင္းကင္
ႀကီးေရ။
လက္ေဆာင္
လမင္းမွသည္၊ကူညီလင္းေပး
ၾကယ္ကေလးသို႔၊ေႏြးေထြးေမတၱာ
ေစတနာနဲ႔၊ကဗ်ာဖြဲ႕ၾကဴး
အထူးေဆာင္ကာ၊ေပးပို႔ပါသည္
ရင္မွာ သာ၍ ေအးေအာင္လို႔။
ထို႔အတူမွာ၊ၾကယ္ကညာလည္း
တန္ျပန္ပဲသာ၊ျဖဴစင္စြာျဖင့္
ေမတၱာမခ်ဳိ႕၊လက္ေဆာင္ပို႔သည္
ကို႔တြက္ သာ၍ လင္းေအာင္လို႔။
လမင္းေစတနာ၊ၾကယ္ေမတၱာတို႔
အာကာတစ္ေသာင္း၊အလင္းေပါင္းသည္
ေကာင္းကင္ၾကည္ျမ ျဖစ္ေစေသာ္။
ေျမျပင္ပီသ ခ်စ္ေ၀ေသာ္။
ေမာင္မဲေကာင္
၁၀-၀၃-၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment