အၾကည့္ေတြ ေဖာက္စားေနလိုက္တာ
အပ္တစ္ေခ်ာင္သာဆို အသားစ မက်န္ေအာင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ေန။
ရမၼက္ခိုးေဝမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ေဇာေခြ်ျပန္စိတ္
ကြ်န္မေျပးစရာ စိတ္ေတာင္ အလြတ္မေပး
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေၾကာင္အိမ္ကို ဖြင့္
စားစရာ အေၾကာ္အေလွာ္ရမယ့္ပံုစံမ်ိဳး။
တစ္ကယ္ေတာ့ သူက ၾကြက္ကို မစားခင္ေဆာ့ကစားသလို။
ဟန္မူရာေတြက အေရာင္တလက္လက္နဲ႔ လက္သည္းေတြ အေရာင္တလဲ႔လဲ႔။
ဒီအခန္းက ကြ်န္မအတြက္ ေလွာင္အိမ္
မ်ိဳးရိုးလိုက္ ထြန္ယက္ခံ ယာေျမကို
သီးညွပ္ သီးထပ္ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ ေရသြင္းေျမာင္းေဖာက္လို႕
ကြ်န္မမိဘ ေတြဆီေပါ့။
မွတ္မိေသးတယ္။
အျပံဳးေတြေဝလို႔ မာယာမဲ႕မ်က္နွာ စကားသံုးလံုးျပည့္ေအာင္မေျပာ။
အိမ္အလာလည္ေတာင္ ၾကည့္မ်က္ဝန္းက အခုလိုမဟုတ္
သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္ မ်က္လႊာခ်လို႔ တစ္လွမ္းထက္ပို႔မၾကည႔္တဲ႕ ဣေျႏၵနဲ႕
ကေလးတစ္ေယာက္လို အပစ္ကင္းေနခဲ႔တယ္။
ေခ်ာ့ျမဴခဲ႕တဲ႕ ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ အမွန္ေတြထင္။
အရာရာယံုစား ။
ဒီအေၾကာင္းတရားက အခု အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္ခဲ႔
သာယာခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္မမွာလဲ တာဝန္မကင္းပါဘူး။
ေသြးဆာေနတဲ႕ ေျမေခြးတစ္ေကာင္လို
မွန္ထဲမွာ ပင္ကိုယ္သဘာဝ ျမင္ခဲ႕ရ။
သူအလႊာေတြ အကုန္ခြ်တ္ျပခဲ႔တဲ႔ ညေပါ့။
ကုပ္ျခစ္ကိုက္ဖဲ႔ ဒဏ္ရာေတြ အနာတရ
အေၾကာက္တရားရဲ႕ ညမွာ အရာရာခ်ေပးခဲ႕ တယ္။
ကြ်န္မရဲ႕ သဘာဝ ဝဋ္ေၾကြးေတြ အတြက္ ေၾကပါေစသေဘာနဲ႔
(ဆပ္စရာမရွိလို႔ လယ္ေျမအသိမ္းခံရတဲ႕ ေတာင္သူေတြ လို)
တကယ္ေတာ့ ……
ကြ်န္မပါ အလိုတူအလိုပါျဖစ္ခဲ႔။
ဒီအခန္းက ကြ်န္မထြက္ေျပးခ်င္ခဲ႕တယ္။
အလုပ္မ်ားေနတဲ႕ သ႔ူ လက္ေတြက ရုန္းထြက္မရ။
လႈပ္ေလျမဳပ္ေလနဲ႕ ႏြံ႔ထဲ က်ေနတဲ႕ သူလို
လႈပ္ရွားသမွ် ကြ်န္မသာ ျပဳတ္က်လာခဲ႕ရ ေန႔ရက္မ်ား။
ဘယ္လိုမွ ျပန္ျပီး ထိုးစစ္ဆင္လို႔မရတဲ႕ စစ္
ျမိဳ႕သိမ္းခံ ညမွာ ေငးၾကည့္ေနတဲ႕ နီရိုးဘုရင္လို
အဖတ္ျပန္ဆယ္လို႔မရ အဆံုး
ဒီမီးပံုမွာ သူနဲ႔အတူ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ေလာင္ကြ်မ္းျပစ္လိုက္တယ္။
သိဂၤါလိႈင္(ကဗ်ာေျမသား)
24022014
24022014
No comments:
Post a Comment